2018.07.07 – ŚNIEŻNIK [1426m]
ŚNIEŻNIK – 1426m
Po porannym zdobyciu Orlicy przyjechaliśmy na parking przy Jaskini Niedźwiedziej [o tutaj] by żółtym szlakiem zdobyć Śnieżnik. Z ciekawostek Śnieżnik leży na europejskim dziale wodnym mórz Czarnego i Bałtyckiego. Przebieg działu pokrywa się w obrębie szczytu z przebiegiem granicy państwowej – potoki polskiej strony spływają do Bałtyku, czeskiej – do Morza Czarnego.
Najpierw dojście do szlaku tędy:
Na parkingu poza nami jest jeszcze tylko jeden samochód, więc bez problemu znajdujemy miejsce w cieniu, blisko wejścia na szlak.
Na samym początku natrafiamy na tablicę informacyjną Jaskini Niedźwiedziej.
Idąc dalej żółtym szlakiem napotykamy źródełko Marianna, gdzie w pustą butelkę mogę nabrać trochę zimnej wody. Samo zdrowie, bo zawiera w sobie Radon 🙂 Na szczęście jego aktywność promieniotwórcza wynosi tylko 14 bekereli na litr, więc nie będę mógł wody zastosować jako latarki w nocy – na pewno nie będzie świeciła 🙂
I idąc dalej trafiamy na rozejście szlaków – ciężko się zgubić.
Dalej już idziemy szlakiem bez większych możliwości zabłądzenia. Mijamy prowadzoną wycinkę lasu, gdzie dźwięk pił i innych maszyn niesie się dość długo. Dopiero po jakimś czasie robi się cicho, nie licząc śpiewu ptaków.
Zmierzając powoli w kierunku schroniska dochodzimy do Przełęczy Śnieżnickiej, gdzie znajduje się Kapliczka Czterech Patronów Leśników, Przewodników i Myśliwych.
A także tutaj znajduje się rozejście szlaków.
I w końcu docieramy do Schroniska PTTK na Śnieżniku.
Korzystając z okazji, bo za śniadanie do tej pory robiły nam hot-dogi na stacji paliw, wchodzimy posilić się pierogami. Poza nami w środku jest jeszcze tylko jedna para, ale po chwili zaczynają się schodzić ludzie.
I ruszamy w dalszą drogę, bo stąd już tylko 45 minut na szczyt. A skoro wyszliśmy już z linii drzew, powyżej schroniska zaczynają się widoki na bliższą i dalszą okolicę.
Chwilka na słupku granicznym.
I już całkiem wychodzimy zza drzew.
I o godzinie 10:25 dnia 07 lipca 2018 zdobywamy najwyższy szczyt Masywu Śnieżnika – Śnieżnik.
Teraz chwila na szczycie i powoli ruszamy w dół. Dochodząc jeszcze do Jaskini Niedźwiedziej udaje nam się zakupić bilet do środka. Monika jest trochę niepocieszona, bo w jaskini nie ma niedźwiedzi. Ogółem wydobyto z tej jaskini ponad 20 000 szczątków kostnych zwierząt plejstoceńskich, których analiza pozwoliła stwierdzić obecność takich gatunków jak niedźwiedź jaskiniowy, lew jaskiniowy, wilk szary, hiena jaskiniowa, lis, kuna oraz pomniejsze ssaki. Prawie 90% znalezionych szczątków należało do niedźwiedzia jaskiniowego, głównie samic. W jaskini wydobyto też 5 prawie kompletnych czaszek i 18 czaszek zdekompletowanych w wyniku uszkodzeń, a także kompletny niedźwiedzi szkielet. Kolekcja szczątków niedźwiedzia jaskiniowego jest najbogatszą tego typu znalezioną na terenie Polski. Stąd właśnie nazwa jaskini. Jaskinia ponadto pełna jest stalaktytów, stalagmitów, różnych form naciekowych i w ogóle jest dość duża. Jak na mnie zrobiła większe wrażenie niż popularna Jaskinia Raj.
Ciekawostki i przydatne info:
- Biletu do Jaskini Niedźwiedziej nie dało rady zarezerwować przez neta – 05 lipca był wpis na stronie informujący, że do 26 lipca wszystko już jest zarezerwowane. Ale udało nam się dostać „z marszu” 🙂 Koszt biletu to 30 zł
- Parking przy Jaskini Niedźwiedziej to koszt 15zł. Podobno z biletem parkingowym jest 10% zniżki, ale jak dojechaliśmy to nie było jeszcze nikogo, kto by pobierał opłaty, więc płaciliśmy całość, a za parking dopiero jak wróciliśmy ze szlaku.
- Osiem pierożków w schronisku to 15 zł.
- Opłata z możliwość pstrykania fotek w Jaskini Niedźwiedziej to 10zł.
- Niecały kilometr od parkingu, gdzie zostawiliśmy auto znajduje się jeszcze Kopalnia Uranu w Kletnie. Niestety nie wystarczyło nam czasu, żeby ją zwiedzić. Ale na pewno przyjadę zejść do niej i połączę zwiedzanie razem z zejściem do kopalni w Złotym Stoku.
